سیستیت یک فرآیند التهابی است که در مثانه بومی شده است. در کنار آن ، التهاب مجرای ادرار یا مجرای ادرار ایجاد می شود.
ویژگی های بارز سیستیت ها عبارتند از:
احساس باقیمانده سوزاندن و لاستیک در پایان و بلافاصله پس از عمل ادرار
ادرار دردناک
سندرم درد در قسمت تحتانی شکم و ناحیه کمری بومی شده است
بی اختیاری ادرار امکان پذیر است
تغییر رنگ ادرار (خونین یا گل آلود)
افزایش درجه حرارت بدن تا تب
بدتر شدن چاه کلی.
علل بیماری
عوامل تحریک کننده سیستیت خدمت می کنند:
عامل عفونی:
با توجه به محل نزدیک مقعد و مجرای ادرار (در زنان) توسط یک E. coli ، استرپتوکوکی و/یا استافیلوکوکی نشان داده شده است.
عفونت های جنسی (اورهلاسما و مایکوپلاسما) ؛
مداخله ابزاری یا معرفی عفونت در مجرای ادرار یا مثانه (اغلب میکروارگانیسم هایی با دیواره سلولی گرم منفی).
قارچ ها ، کلامیدیا ، ویروس ها ؛
التهاب در اندامهای تناسلی یک مرد (حباب بذر ، زائده های بیضه ها و غیره).
سازندهای تومور ؛
انحرافات آناتومیک ؛
حساسیت به محصولات مراقبت (دئودورانت های واژن ، کاغذ توالت رنگی ، تالک ، انواع صابون عطر).
ادرار نادر (مشخصه سالمندان).
علم تشخیص
از روشهای آزمایشگاهی زیر برای تشخیص بیماری استفاده می شود:
آزمایش خون (عمومی) تغییراتی را نشان می دهد ، که در میان آنها یک روند التهابی متوسط وجود دارد
تجزیه و تحلیل ادرار (عمومی) تغییرات رنگ را به دلیل وجود اسید اوریک ، لکوسیت ها ، گلبول های قرمز ، پروتئین نشان می دهد و در بعضی موارد بوی جتید وجود دارد
تجزیه و تحلیل ادرار توسط Nechiporenko به شما امکان می دهد تا با محاسبه تعداد لکوسیت ها ، گلبول های قرمز و سیلندرها در ادرار ، اندامهای سیستم تناسلی و وضعیت آنها را بررسی کنید. نتایج مطالعه تحت تأثیر صحت مطالب مواد و رعایت بیمار با قوانین بهداشت شخصی است.
میکرو فلورای بیماری زا را می توان با افزایش مقدار نیترات در ادرار ، با استفاده از نوار شاخص تشخیص داد
حضور PU در ادرار با استفاده از واکنش لکوسیت EST تشخیص داده می شود.
علاوه بر تشخیص آزمایشگاهی برای تشخیص سیستیت ، روشهای ابزاری انجام می شود ، شایع ترین آنها سیتوسکوپ ، بیوپسی ، سونوگرافی ، تشخیص STD/STPP و سایر موارد است.
عوارض
سیستیت با داشتن ماهیت غیر رودی ، نه تنها می تواند به یک شکل مزمن برود ، بلکه با بیماری هایی مانند:
وضعیتی که عملکرد کلیه در آن مختل شده است - حجم ادرار آزاد شده کاهش می یابد
التهاب به غشای مخاطی و به لایه عضلانی کلیه گسترش می یابد ، که با نتیجه بافت سیکاتریک جایگزین می شود ، که منجر به کاهش اندازه کلیه و خاصیت ارتجاعی کپسول آن می شود.
PMR - آسیب به سازه های دریچه ها ، در نتیجه ادرار به جریان خروجی آشکار می شود - دوباره به کلیه. در عین حال ، محلی سازی عفونت در سیستم ادراری حفظ می شود و شکل مزمن پیلونفریت ، زخم بافت کلیوی و عملکرد کامل کلیه ایجاد می شود.
درمان بیماری
درمان این بیماری مبتنی بر از بین بردن التهاب میکروبی است-علت اصلی سیستیت ، که اغلب به دلیل وضعیت ایمنی ضعیف رخ می دهد. بنابراین ، درمان آسیب شناسی شامل استفاده از گروه های زیر از داروها است:
داروهای ضد التهابی (NSAIDs)
داروهای ضد باکتریایی
سیستم ایمنی بدن.
گروه خطر
گروه خطر یک ایمنی ضعیف ، زنان آلوده به HIV و باردار است.
پیشگیری
اقدامات پیشگیری از سیستیت خدمت می کند:
کمبود هیپوترمی
بررسی یک متخصص زنان و زایمان هر شش ماه برای STD/SPPP
رعایت دقیق بهداشت ، به ویژه در هنگام تماس جنسی
رد لباس های باریک (باریک) و زیرنویس مصنوعی
مراقبت از روغن کاری کافی در هنگام صمیمیت
رژیم غذایی مناسب
پیشگیری از یبوست
تقویت ایمنی.
رژیم و سبک زندگی
در تظاهرات علائم آسیب شناسی ، لازم است که استفاده از مواد غذایی جامد را محدود کنید ، آن را با آبگوشت ، ماست ، سیب زمینی پوره و حجم زیادی از مایع جایگزین کنید. پس از کاهش علائم حاد ، معرفی تدریجی رژیم غذایی غذاهای جامد - از دانه ، آجیل و حبوبات مجاز است. انواع آب میوه های تازه فشرده (هم سبزیجات و هم میوه) برای بدن مفید است.
در هنگام تب ، استراحت در رختخواب باید از کمپرس و حمام های گرم استفاده شود. شما می توانید پدیده های راکد را با استفاده از کمپرس های سرد از بین ببرید.
